قدس: قدرت دقت سرعت

بسمه تعالي بررسي وتحقيق : سيد علاء الدين موسوي صفات عاليه يا معرفت در دعاي عرفه معرفت آن است كه انسان خود را بشناسد و خداي خود را بشناسد و دوستان خدا را و دشمنان خدا را بشناسد مقدمه : بنام او كه صاحب مطلق صفت ثبوتيه ( حي و قيوم و اول و آخر و ظاهر و باطن ) است . و صفت سلبيه اي كه در او راه ندارد . هم اوست , كه صفات نازله اي را براي بشر تدارك ديده و او را متصف به آن نموده و بشر از صفات ( احد و متكبر و جبار و قدوس و فرد و صمد ) كه مخصوص اوست خلع فرموده و او حق متعال , صفات متعاليه را براي بشر در نقص ها پنهان و او را روانه جهان كرده تا از اسفل السافلين بدر آيد و به اعلي عليين در آيد. بشر ممزوج از توان و ناتوانايي هاست كه خداوند او را به اين نشانه تكريم فرموده است . كه , ضعيف و آزمند و در رنج آفريده شده است . صفات بشر از اين نوعند كه علت برتري انسان را فراهم آورده اند . زيرا انسان ظلوم است و جهول , و فقط اوست كه مي تواند . امانت را بپذيرد. و آنها كه نه ظلومند و نه جهول , از پذيرفتن آن بار ( امانت ) سر باز مي زنند . آسمان بار امانت نتوانست كشيد قرعه كار بنام من ديوانه زدند لذا بايد گفت انسان فقط با پذيرفتن شرايط وجودي خودش و ايمان به قدرت لا يزال الهي مي تواند درك درستي از هستي داشته باشد و در همه جاي جاي زندگي به رشته الهي چنگ زده و تقدير و سرنوشت خود براين راستا رقم زند .و بهترين معرف انسان كلام اوست , كه در آن خواسته و نياز ها را مشخص نمايد. بزرگي هر انسان به اندازه بزرگي خواسته هاي اوست . و والائي و ارزش هر انسان در والائي ارزشهايي است كه او به آنها دل داده است .كلام مبين معرفت انسان است . همچنان كه كلام خدا صورت كتبيه حضرت غيب است . كلام نيز صورت او در زمان و زمانهاي بعد از او خواهد بود .ما بر آن شده ايم كه صفات عاليه اي را به تقرير بنشانيم كه در وجود مقدس امام حسين عليه السلام بوده است . اما بر اساس سخن گذشته ما هيچ سندي بالنده تر از سخنان آن حضرت نخواهيم يافت . و آن نيز به شايستگي در طول تاريخ به ما انتقال يافته است و نيز بر اساس تبيين خواسته هاي امام حسين عليه السلام ما بايد به فراز هايي از آن بپردازيم . كه در اوج نياز مندي و حتماً در اوج بحران در زمان و مكان ارجمند و مختصات سياسي و اجتماعي و فردي و… بر زبان حضرت جاري شده باشد . و آن عبارت است از دعاي امام حسين عليه السلام در روز عرفه در عرفات , كه در ان با فراز هائي از معرفت انساني روبرو ميشويم . كه به شايستگي خود و خداي خود را مي شناسد. و به تبيين وضع موجود پرداخته و خواسته هاي خود را در پيشگاه خداوندي مطرح مي نمايد , كه بر همه چيز قادر و تواناست . ما اگر به باز شكافت اين دعا موفق شويم و درمحتوي آن از زواياي مختلف نگاه كنيم ,صفات عاليه اي را ادراك خواهيم كردكه در برون رفت از اين دعا ,به امام حسين عليه اسلام نزديكتر از گذشته خواهيم بود و بعيد نيست تا آخر عمر ره توشه اي عظيم را تدارك ديده باشيم .صميمانه ترين كار ما ميتواند وفاداري به نقل باشد و از تحليل ها كه بطور قالبي صورت ميگيرد . بپرهيزيم . و اما دعاهاي آن حضرت درچند فراز آمده است . كه الگوي اصلي آن بر اساس اين است كه : هر كه خود را شناخت خداي خود را شناخت . و بر اين بايد بيافزاييم كه مقوله شناخت يك مقوله كاملاً ناشناخته است . و بسياري از مكاتب شكست خورده دقيقاً از محل نداشتن يك شناخت استوار ضربه پذير بوده و به مجموعه متروكه اوهام بشري پيوسته اند . وقتي قرآن مي فرمايد : اِنَّ هَذا القُرآنُ يَهدي لِلَّتي هِيَ اَقوَمُ همانااين قرآن به استوار ترين راه ها هدايت مي كند . اين دعا مبني بر اين است كه شناخت دقيق و درستي بر اين مجموعه دعوت حاكم است و البته ادعاي قرآن خيلي بالاتر از اين است .چرا كه در مقوله غريب تري داخل شده و آن مقوله شناخت شناسي است . اين مقوله اخير مغز و مخ شناخت بوده و بدنبال آن مركز اداره عقيده است و در يك باز شناخت مجدد, در دين مبين اسلام فقط ائمه معصومين عليه السلام هستند كه اين سفره معرفت را باز كرده اند. و بدليل شرايط زماني و همچنين آساني در درك مفاهيم دست به دعا زده و اين قرآن صاعد را به بشريت هديه فرموده اند . و آن مغز ومخ را اين چنين معرفي داشته اند. اَلدُّعاءُ مُخُ العِبادَه دعا مغز عبادت است . و اگر ائمه معصومين عليه السلام اشاراتي به اين مسئله فرموده اند به دليل غامض و پيچيده بودن آن بوده است . و اعتراف كرده اند : ما عَبَدناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ وَ ما عَرَفناكَ حَقَّ مَعرِفَتِكَ , عبادتي سزاوار تو عبادت ننموده ايم و شناختي سزاوار شناخت تو نداشته ايم . در ذهنيتي كه راجع به عبادت و معرفت بروز مي كند به دليل تنگي فرصت مقاله , فقط يك رابطه را بر قرار مي كنيم .و آن اين است كه نوع عبادت بستگي مستقيم به نوع معرفت دارد و البته ما خواستار تحقق عبادت هستيم و لا غير , يعني معرفتي كه به عبادت نيانجامد و عقيم بماند , مورد نظر مانيست و يافتن آن نوع معرفت بيهوده و عين بي معرفتي است